“Ma nistax nieħu nifs”, il-kliem fgat li baqa’ jtenni Eric Garner sakemm miet taħt idejn il-pulizija fi Staten Island NY, fl-2014, kien l-ispirazzjoni għall-moviment Black Lives Matter li malajr infirex madwar id-dinja u ġiegħel lil ħafna jħarsu lejn l-istorja kolonjali u razzjali li għadha ta’ konsegwenza fil-ħajja ta’ kuljum ta’ miljuni ta’ nies. L-istess karba baqgħet toħroġ minn fomm iktar vittmi tal-pulizija fl-Istati Uniti, inċidenti ta’ kuljum li jsiru emblematiċi ta’ inġustizzji sistemiċi. Bħal Garner kien hemm bosta oħrajn sakemm — waqt li f’ħafna pajjiżi kien hemm il-lockdown, u l-inġustizzji ħadu l-forma ġdida tagħhom bl-iżbilanċ ovvju bejn kif il-pandemija affettwat pajjiżi u klassijiet soċjali differenti — seħħ il-każ ta’ George Floyd li għal darb’oħra għaqqad flimkien l-inġustizzja storika ma’ dik kwotidjana u l-kliem “ma nistax nieħu nifs” sar proverbjali għal sens ta’ disprament usa’ dwar il-qagħda politika li dejjem issir iktar u iktar impossibbli b’mod li ma tistax timmaġina li tista’ qatt issir agħar; imbagħad issir agħar. “Ma nistax nibqa’ sejjer hekk,” jgħid Estragon f’En attendant Godot ta’ Samuel Beckett. U Vladimir jirrispondih: “Dak x’taħseb int.” Dan l-iskambju jservi ta’ epigrafu għall-esej “Kollox Iperpolitiku: Ġenealoġija tal-preżent” ta’ Anton Jäger li Karl Baldacchino qaleb għall-Malti u ppubblikajna ftit tax-xhur ilu. Jäger isemmi l-protesti li rriżultaw mill-qtil ta’ George Floyd — “eluf ta’ dimostrazzjonijiet, b’attendenza stmata sa 26 miljun fl-Istati Uniti” — u jgħid li “sens ta’ qtugħ ta’ nifs issa qed jinħass minn fuq s’isfel”. Fl-esej “Politika bla Nifs” Karl ukoll juża l-immaġini ta’ Godot. Jikkwota lil Geert Lovink, li jgħid li “l-istennija għal Brussell hija bħall-istennija għal Godot.” Forsi kien hemm żmien — f’dawk is-snin ta’ wara l-waqgħa tal-Ħajt ta’ Berlin għal bosta pajjiżi fl-Ewropa, jew f’Malta wara l-bidla tal-gvern fl-1987 — meta l-idea tas-sħubija fl-Ewropa kienet tinħass bħala opportunità għal nifs politiku ġdid. “Biss, għal Malta,” jgħid Karl, “Godot speċi ta’ tfaċċa.” Bħalma ndunaw ħafna, però, l-istituzzjonijiet u l-mekkaniżmi finanzjarji u leġiżlattivi tal-Ewropa jagħmlu l-qagħda iktar, mhux inqas, ikkumplikata u s-sens ta’ qtugħ ta’ nifs ikompli jikber. “Kif ser nieħdu nifs ġdid hija l-isfida ta’ żminijietna,” itemm l-esej tiegħu Karl, esej li jgħaqqad it-traduzzjoni tiegħu ta’ “Kollox Iperpolitiku” mat-traduzzjoni tiegħu wkoll li qed inniedu dax-xahar tal-ktieb Nifs: Kaos u Poeżija ta’ Franco “Bifo” Berardi. Nifs huwa ktieb dwar ir-ritmi kaotiċi tan-nifs li nieħdu, dwar is-sens ta’ soffokazzjoni li qed jiżdied kullimkien. “Jien inbati mill-ażma,” jgħid fil-bidu Berardi, “allura forsi ġejt affettwat minn sens ta’ solidarjetà ażmatika meta rajt il-filmat tal-qtil ta’ Eric Garner.” Fil-kapitlu minn Nifs li qed nibdew dax-xahar bih, l-ewwel referenza li jinvoka hija l-poeżija ta’ Friedrich Hölderlin u r-rabta bejn in-nifs u r-ritmu poetiku. “Ejja nsibu mod kif nevolvu ritmikament mal-kosmu,” jistedinna Berardi. “Ejja noħorġu minn das-seklu ta’ kejl, ejja noħorġu flimkien nieħdu n-nifs.” .